In deze preek worden gevoelens van eenzaamheid, somberheid en hopeloosheid besproken, die veel mensen, vooral jongeren, ervaren. Aan de hand van Psalm 42 wordt benadrukt hoe belangrijk het is om onze hoop op God te vestigen, zoals een anker dat ons vastigheid geeft in moeilijke tijden.

We worden aangemoedigd om onze ziel uit te storten, onze gedachten te confronteren en te beseffen dat Gods nabijheid zowel in het dal als op de bergtop even krachtig is.